Η Κίνα βρίσκεται κάτω από την συνεχή πίεση από την Ασία, την Ευρώπη και τις ΗΠΑ για να ανατιμήσει το νόμισμά της. Μέχρι σήμερα, ήταν έτοιμη να αρχίσει μια συνεχή διαδικασία ανατίμησης του yuan και μάλιστα αρκετά σύντομα. Η Ελληνική κρίση όμως άλλαξε τα σχέδια. Η πτώση του ευρώ τους τελευταίους έξι μήνες έχει διαβρώσει την Κινέζικη ανταγωνιστικότητα στην αγορά του μεγαλύτερου εμπορικού εταίρου της: την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το πιο σημαντικό, πολλές χώρες με ελλέιματα -- όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ισπανία – έχουν και τη δυσκολία να χρηματοδοτήσουν.
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι ανησυχίες στην Κίνα για την πορεία του ευρώ- έχουν παγώσει οποιαδήποτε απόφαση να ευθυγραμμιστεί εκ νέου το νόμισμα. Το yuan έχει ενισχύσει σημαντικά τους έμπορο-ζυγισμένους όρους και μια πιθανή συστολή στη ζήτηση από τον κύριο εμπορικό εταίρο της Κίνας θα μπορούσε να ασκήσει σοβαρή πίεση στους Κινεζούς εξαγωγείς ακόμη και πριν από μια ανατίμηση.
Μια σκέψη είναι ότι το να επιτραπεί μια ανατίμηση του yuan δημιουργεί και μια έλξη στην οικονομία, όταν η κυβέρνηση της Κίνας προσπαθεί να απογαλακτιστεί από μια ογκώδη, και ίσως τοξική, δόση επένδυσης. Η Κίνα όμως θα δεχθεί πιθανώς τον αντίκτυπο της Ελληνικής κρίσης, και πρέπει να προσπαθήσει να περιορίσει όσο είναι δυνατό τις επιπτώσεις.
Οι λόγοι είναι εύλογοι και το πρόβλημα για την Κίνα μπορεί να επιδεινωθεί στο μέλλον με την αύξηση των εμπορικών εντάσεων, οι οποίες ιστορικά είναι ιδιαίτερα καταστρεπτικές στις χώρες πλεονάσματος.
Φορτίο μετατόπισης...
Η Κίνα διαδραματίζει έναν τεράστιο ρόλο στο παγκόσμιο ισοζύγιο πληρωμών. Η Ελληνική κρίση και η Ευρωπαϊκή αντίδραση έχουν επιπτώσεις στο παγκόσμιο εμπόριο. Ο περιορισμός της ζημίας για την Κίνα σημαίνει απαραιτήτως την ανάγκη για ρύθμισεις σε άλλες χώρες.
Κάτι παρόμοιο συνέβη το 1930 όταν οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν το νόμο «Smoot-Hawley» σε μία προσπάθεια να προστατευθούν από τις εμπορικές συνέπειες μιας κατάρρευσης από τα εμπορικά ελλείματα Ευρωαπαικών χωρών. Τα Αμερικανικά προστατευτικά μέτρα απαίτησαν σιωπηλά και άλλες χώρες ελλείμματος για να απορροφήσουν την πλήρη ορμή του αντίκτυπου.
Τι σχέση μπορεί να έχει όμως όλο αυτό με την Ελλάδα; Για το εγγύς μέλλον, οι χώρες με εμπόριο-ελλείμματος στην Ευρώπη πολύ δύσκολα θα προσελκύσουν την όποια νέα χρηματοδότηση. Στην καλύτερη περίπτωση θα είναι σε θέση, με βοήθεια, να αναχρηματοδοτήσουν μέρος των υπαρχόντων στοιχείων του παθητικού τους.
Νέες κύριες εισροές
Εάν δεν μπορούν να προσελκύσουν τις καθαρές νέες κύριες εισροές, δεν μπορούν να «τρέξουν» τα δημοσιονομικά ελλείμματα. Πρέπει να υπάρξει μια ίση, εμπρόσθια αντίδραση στη παγκόσμια ισορροπία του εμπορίου. Είτε τα εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας και άλλων Ευρωπαϊκών χωρών πλεονάσματος να συρρικνωθούν στην ίδια ποσότητα, ή το γενικό πλεόνασμα της Ευρώπης πρέπει να επεκταθεί στην ίδια πάλι ποσότητα.
Θα δούμε πιθανώς έναν συνδυασμό των δύο, αλλά ένα πιό αδύναμο ευρώ -- όπως και η πιστωτική συστολή, η αυξανόμενη ανεργία και η Γερμανική απροθυμία να αντιστραφούν οι πολιτικές που περιορίζουν τη οικιακή κατανάλωση -- θα ωθήσουν σε ένα αυξημένο Ευρωπαϊκού πλεόνασμα.
Εάν το πλεόνασμα του τρέχοντος λογαριασμού της Ευρώπης αυξάνεται, πρέπει να υπάρξει μια εμπορική ρύθμιση αλλού. Είτε το πλεόνασμα του τρέχοντος λογαριασμού των χωρών όπως η Κίνα και η Ιαπωνία πρέπει να συμβληθεί από τη ίδια ποσότητα, ή τα δημοσιονομικά ελλείμματα των χωρών όπως οι ΗΠΑ πρέπει να αυξηθούν, (ή κάποιος συνδυασμός και των δύο).
Εμπορικοί πόλεμοι
Εάν αντιστεκόταν η Κίνα σε μια συστολή του πλεονάσματος του τρέχοντος λογαριασμού με την αναβολή της ανατίμησης, το χαμήλωμα των πραγματικών επιτοκίων (που έχουν μειωθεί ήδη αυτό το έτος), επιβραδύνοντας την πιστωτική συστολή και προσπαθώντας να συγκρατήσει τις εξαγωγές, το μεγαλύτερο μέρος της ρύθμισης θα «μετατοπιστεί» στις χώρες που δεν επεμβαίνουν στο εμπόριο άμεσα οι οποίες δεν είναι άλλες από τις χώρες ελλείμματος.
Αυτό θα προκαλούσε μια απότομη αύξηση στα δημοσιονομικά ελλείμματα τους, αλλά αυτές οι χώρες είναι πιθανό να αντισταθούν επεμβένοντας στο εμπόριο οι ίδιες.
Η Ελληνική κρίση αναγκάζει μια γρηγορότερη ρύθμιση του εμπορίου από ότι η αγορά μπορεί να απορροφήσει. Όπως στη δεκαετία του '30, κάθε χώρα φαίνεται πρόθυμη να ακολουθήσει τις πολιτικές για να αποφύγει τα δυσμενή εμπορικά αποτελέσματα, αλλά αυτές οι πολιτικές μπορούν να λειτουργήσουν μόνο με την μετατόπιση του φορτίου σε άλλη χώρα.
Ο μόνος τρόπος να υπερνικηθεί η κρίση είναι οι σημαντικότερες δυνάμεις των εμπορικών συναλλαγών -- οι ΗΠΑ, Κίνα, Ιαπωνία, Γερμανία και η ΕΕ να φτιάξουν ένα σχέδιο στο οποίο η διαδικασία προσαρμογής να επιβραδύνεται όσο το δυνατόν περισσότερο και το φορτίο να «μοιράζεται» . Το ερώτημα είναι αν μπορούν να βρουν μια δίκαιη λύση για όλους ;
πηγή : http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2010-05-26-21-10-53-2010052623702/
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι ανησυχίες στην Κίνα για την πορεία του ευρώ- έχουν παγώσει οποιαδήποτε απόφαση να ευθυγραμμιστεί εκ νέου το νόμισμα. Το yuan έχει ενισχύσει σημαντικά τους έμπορο-ζυγισμένους όρους και μια πιθανή συστολή στη ζήτηση από τον κύριο εμπορικό εταίρο της Κίνας θα μπορούσε να ασκήσει σοβαρή πίεση στους Κινεζούς εξαγωγείς ακόμη και πριν από μια ανατίμηση.
Μια σκέψη είναι ότι το να επιτραπεί μια ανατίμηση του yuan δημιουργεί και μια έλξη στην οικονομία, όταν η κυβέρνηση της Κίνας προσπαθεί να απογαλακτιστεί από μια ογκώδη, και ίσως τοξική, δόση επένδυσης. Η Κίνα όμως θα δεχθεί πιθανώς τον αντίκτυπο της Ελληνικής κρίσης, και πρέπει να προσπαθήσει να περιορίσει όσο είναι δυνατό τις επιπτώσεις.
Οι λόγοι είναι εύλογοι και το πρόβλημα για την Κίνα μπορεί να επιδεινωθεί στο μέλλον με την αύξηση των εμπορικών εντάσεων, οι οποίες ιστορικά είναι ιδιαίτερα καταστρεπτικές στις χώρες πλεονάσματος.
Φορτίο μετατόπισης...
Η Κίνα διαδραματίζει έναν τεράστιο ρόλο στο παγκόσμιο ισοζύγιο πληρωμών. Η Ελληνική κρίση και η Ευρωπαϊκή αντίδραση έχουν επιπτώσεις στο παγκόσμιο εμπόριο. Ο περιορισμός της ζημίας για την Κίνα σημαίνει απαραιτήτως την ανάγκη για ρύθμισεις σε άλλες χώρες.
Κάτι παρόμοιο συνέβη το 1930 όταν οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν το νόμο «Smoot-Hawley» σε μία προσπάθεια να προστατευθούν από τις εμπορικές συνέπειες μιας κατάρρευσης από τα εμπορικά ελλείματα Ευρωαπαικών χωρών. Τα Αμερικανικά προστατευτικά μέτρα απαίτησαν σιωπηλά και άλλες χώρες ελλείμματος για να απορροφήσουν την πλήρη ορμή του αντίκτυπου.
Τι σχέση μπορεί να έχει όμως όλο αυτό με την Ελλάδα; Για το εγγύς μέλλον, οι χώρες με εμπόριο-ελλείμματος στην Ευρώπη πολύ δύσκολα θα προσελκύσουν την όποια νέα χρηματοδότηση. Στην καλύτερη περίπτωση θα είναι σε θέση, με βοήθεια, να αναχρηματοδοτήσουν μέρος των υπαρχόντων στοιχείων του παθητικού τους.
Νέες κύριες εισροές
Εάν δεν μπορούν να προσελκύσουν τις καθαρές νέες κύριες εισροές, δεν μπορούν να «τρέξουν» τα δημοσιονομικά ελλείμματα. Πρέπει να υπάρξει μια ίση, εμπρόσθια αντίδραση στη παγκόσμια ισορροπία του εμπορίου. Είτε τα εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας και άλλων Ευρωπαϊκών χωρών πλεονάσματος να συρρικνωθούν στην ίδια ποσότητα, ή το γενικό πλεόνασμα της Ευρώπης πρέπει να επεκταθεί στην ίδια πάλι ποσότητα.
Θα δούμε πιθανώς έναν συνδυασμό των δύο, αλλά ένα πιό αδύναμο ευρώ -- όπως και η πιστωτική συστολή, η αυξανόμενη ανεργία και η Γερμανική απροθυμία να αντιστραφούν οι πολιτικές που περιορίζουν τη οικιακή κατανάλωση -- θα ωθήσουν σε ένα αυξημένο Ευρωπαϊκού πλεόνασμα.
Εάν το πλεόνασμα του τρέχοντος λογαριασμού της Ευρώπης αυξάνεται, πρέπει να υπάρξει μια εμπορική ρύθμιση αλλού. Είτε το πλεόνασμα του τρέχοντος λογαριασμού των χωρών όπως η Κίνα και η Ιαπωνία πρέπει να συμβληθεί από τη ίδια ποσότητα, ή τα δημοσιονομικά ελλείμματα των χωρών όπως οι ΗΠΑ πρέπει να αυξηθούν, (ή κάποιος συνδυασμός και των δύο).
Εμπορικοί πόλεμοι
Εάν αντιστεκόταν η Κίνα σε μια συστολή του πλεονάσματος του τρέχοντος λογαριασμού με την αναβολή της ανατίμησης, το χαμήλωμα των πραγματικών επιτοκίων (που έχουν μειωθεί ήδη αυτό το έτος), επιβραδύνοντας την πιστωτική συστολή και προσπαθώντας να συγκρατήσει τις εξαγωγές, το μεγαλύτερο μέρος της ρύθμισης θα «μετατοπιστεί» στις χώρες που δεν επεμβαίνουν στο εμπόριο άμεσα οι οποίες δεν είναι άλλες από τις χώρες ελλείμματος.
Αυτό θα προκαλούσε μια απότομη αύξηση στα δημοσιονομικά ελλείμματα τους, αλλά αυτές οι χώρες είναι πιθανό να αντισταθούν επεμβένοντας στο εμπόριο οι ίδιες.
Η Ελληνική κρίση αναγκάζει μια γρηγορότερη ρύθμιση του εμπορίου από ότι η αγορά μπορεί να απορροφήσει. Όπως στη δεκαετία του '30, κάθε χώρα φαίνεται πρόθυμη να ακολουθήσει τις πολιτικές για να αποφύγει τα δυσμενή εμπορικά αποτελέσματα, αλλά αυτές οι πολιτικές μπορούν να λειτουργήσουν μόνο με την μετατόπιση του φορτίου σε άλλη χώρα.
Ο μόνος τρόπος να υπερνικηθεί η κρίση είναι οι σημαντικότερες δυνάμεις των εμπορικών συναλλαγών -- οι ΗΠΑ, Κίνα, Ιαπωνία, Γερμανία και η ΕΕ να φτιάξουν ένα σχέδιο στο οποίο η διαδικασία προσαρμογής να επιβραδύνεται όσο το δυνατόν περισσότερο και το φορτίο να «μοιράζεται» . Το ερώτημα είναι αν μπορούν να βρουν μια δίκαιη λύση για όλους ;
πηγή : http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2010-05-26-21-10-53-2010052623702/
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Όλα τα νέα και οι ειδήσεις από τα Stournaria