Επίγνωση γιά να ξέρουμε που θέλουμε να πάμε πρέπει να ξέρουμε ποιοί είμαστε

Σε επιστολές που έστειλε Ρωμαίος συγκλητικός σε νεώτερό του Ρωμαίο, ο οποίος αναλάμβανε την διοίκηση της Ελλάδας, θα δούμε πως φαινόμασταν σαν λαός, την χρονολογία γύρω στο 0 μηδέν στα μάτια ανθρώπων που κάποτε κατέκτησαν στρατιωτικά μεγάλο μέρος του τότε γνωστού κόσμου...




1.    Ο Έλληνας είναι πιό εγωιστής από εμάς τους Ρωμαίους, συνεπώς και από όλα τα έθνη του κόσμου. Το όνομά του είναι " πάντων χρημάτων μέτρον " κατά το ρητό του Πρωταγόρα. Αδέσμευτο, αυθαίρετο κι ατίθασο, αλλά και αληθινά ελεύθερο ορθώνεται το εγώ των Ελλήνων.

2.    Ο Έλληνας έχει πιό αδύναμη μνήμη από εμάς και γι' αυτό έχει λιγότερη συνέχεια στον πολιτικό του βίο. Είναι ανυπόμονος και κάθε λίγο, μόλις δυσκολέψουν λίγο τα πράγματα, αποφασίζει ριζικές μεταρρυθμίσεις. Θες να σαγηνέψεις την εκκλησία του δήμου σε μιά πόλη ελληνική ? Πες τους: " Σας υπόσχομαι άλλη γη" . Πες τους :  "Θα θεσπίσω νέους νόμους". Αυτό αρκεί, με αυτό χορταίνει η ανυπομονησία τους, το αψίκορο πάθος τους.

3.    Οι Έλληνες για να κρίνουν αν ένας νόμος είναι δίκαιος, θα τον κρίνουν με το μέτρο της προσωπικής τους κατάστασης. Ο Έλληνας ζητεί από τον νόμο δικαιοσύνη για την δική του προσωπική περίπτωση. Αν τύχει και ένας νόμος, δίκαιος στην ολότητά του, να μην ταιριάζει στην περίπτωσή του δεν τον δέχεται σαν δίκαιο. Δεν δέχεται να θυσιάσει την δική του περίπτωση, το δικό του εγώ, σ' ένα νόμο σκόπιμο και δίκαιο στην γενικότητά του. Έτσι είναι οι πολλοί στις πόλεις που πρόκειται να διοικήσεις. Έτσι διαφορετικοί, αν όχι από εμάς, όμως από τους πατέρες μας που θεμελίωσαν το μεγαλείο της παλιάς, αληθινής μας δημοκρατίας.

4.    Όσο περνούν οι αιώνες τόσο εμείς όσο και οι λαοί που κυβερνούμε γινόμαστε περισσότερο ατομιστές, ως που μιά μέρα να μαραθούμε όλοι μαζί μέσα στην μόνωση των μικρών εαυτών μας. Νομίζω πως οι Έλληνες, επάνω στους οποίους εσύ τώρα άρχεις, είναι πρωτοπόροι σ' αυτόν τον θανάσιμο κατήφορο.

5.    Το ανυπόταχτο σε κάθε πειθαρχία, η περιφρόνηση των άλλων και ο φθόνος, η αρρωστημένη διόγκωση της ατομικότητας, σπρώχνουν σχεδόν τον κάθε Έλληνα να θεωρεί τον εαυτό του πρώτο ανάμεσα στους άλλους. Αδιαφορώντας για όλους και για όλα, παραβλέποντας ότι γίνεται πριν και ότι γίνεται γύρω του, αρχίζει κάθε φορά από την αρχή και δεν αμφιβάλλει πως πορεύεται πρώτος στο δρόμο το σωστό. Ταλαιπωρεί από αιώνες την ελληνική ζωή, η υπέρμετρη εμπιστοσύνη του Έλληνα στην προσωπική του γνώμη και στις προσωπικές του δυνατότητες.

6.    Αν λείπει κάτι από τους Έλληνες πολιτικούς, δεν είναι ούτε η δύναμη της σκέψεως ούτε η αγωνιστική τους διάθεση. Στον χαρακτήρα , στο ήθος , φωλιάζει η αρρώστια. Φωλιάζει στην άρνησή τους να δεχθούν να αφανίσουν το άτομό τους για την ευόδωση ενός ομαδικού έργου. Δεν κρίνουν ποτέ με δικαιοσύνη τον συναγωνιστή τους και γι' αυτό δεν υποτάσσονται στην υπεροχή του.

7.     Η θέληση των Ελλήνων γιά ισότητα αν την αναλύσεις, θα δεις ότι δεν απορρέει από την αγάπη της δικαιοσύνης, αλλά από τον φθόνο της υπέρμετρης αξίας. " Μιά που εγώ " λέει ο Έλληνας " δεν είμαι άξιος να ανεβώ ψηλότερα από σένα, τότε τουλάχιστον και συ να μην ανέβεις ψηλότερα από μένα. Συμβιβάζομαι με την ισότητα".

8.     Ο εγωισμός κάνει μεν τους Έλληνες κακούς πολίτες στην αγορά, τους κάνει όμως και καλούς στρατιώτες στον πόλεμο. Έχουν αιώνων τρόπαια, που μέσα στην μνήμη τους γίνονται σαν νόμοι άγραφοι κι επιβάλλουν την περιφρόνηση της κακουχίας και του κινδύνου. Μη συγχέεις τη διάλυση της στρατιωτικής τους δύναμης, που έχει αφορμή τις εμφύλιες έριδες, με την ατομική γενναιότητα καθώς και την πολεμική αρετή και δεξιοτεχνία των Ελλήνων.

9.     Όλα αυτά δεν σου τα λέω για να σε κάνω να περιφρονείς τους Έλληνες. Απεναντίας σου τα γράφω για να τους προσέξεις. Ακόμα και σήμερα διατηρούν τα ίχνη μερικών αρετών, που μοιάζουν με την χόβολη μιάς μεγάλης πυράς.... Μελετητές της ψυχής των ατόμων και του όχλου, θα τους δεις να εκτελούν μερικούς θαυμάσιους ελιγμούς, να χαράζουν πολιτικά σχέδια περίλαμπρα με μια ευκινησία στην σκέψη και με μιά γοργότητα στις αντιδράσεις τους, που εμείς εδώ ποτέ δεν θα φτάσουμε. Μόνο που ύστερα θα μελαγχολήσεις, βλέποντας πως είναι πιά ασήμαντοι οι σκοποί για τους οποίους ξοδεύονται αυτά τα εξαίσια χαρίσματα.

και των ελλήνων όνομα πεποίηκε μηκέτι του γένους αλλά της διανοίας δοκείν είναι και μάλλον Έλληνας καλείσθαι τους της παιδεύσεως της ημετέρας η τους της κοινής φύσεως μετέχοντας

" και των Ελλήνων το όνομα δημιουργήθηκε όχι για το γένος αλλά για την διάνοια μου φαίνεται και μάλλον Έλληνες καλούνται όσοι της παιδείας της δικής μας μετέχουν, παρά όσοι της κοινής φύσεως μετέχουν"

Τα συμπεράσματα δικά σας........

Posted in: ελλαδα,ελλαδα 2010,ελληνες,ελληνικη ιστορια,ιστορια,κοινωνια,πολιτική